Këshilla/Blog

24.03.2019

Prsh jom nje vajzë 18 vjeqare unë nje kohë kam pasur problem me frymarrje mendime te keqija dhe nuk kam mundur të jemë asnjë ditë mirë por kam qenë tekë njē psikiater dhe problemi kryesor qe më shqetësojke ishte frymarrja dhe tani ajo gjë më eshte larguar por kam frik te dal e vetmee pa shoqërin e prindit tim sepse mendoj se nese nuk eshte babi po te me ndodh ndonjë gjë qfar do te bej unn mos po alivanosem ose mos po me ndalet frymarrje kam frikë dhe tani qe një kohë duke degjuar disa ngjarje rreth vetvrasjes kam filluar qe ta mendoj shumë dhe kam frik tere kohen se them me vete edhe un ndoshta do e bej ndonjë ditt sepse them qe skam nje te ardhme te mire shoh dike te lumtur dhe un them qe po shtiren se asnje njeri seshte mir mendoj se ska asgjë të mirë dhe them qe zgjidhja e vetme eshte vetvrasja mendoj se te gjith njerzit e deshirojn kete gje unn dua te jem si me par kjo gjendje pom shkaterron dua te dije e kalon gjdo kush kete fazë nje her ne jett apo jam e vetmja un a do ja dal mban qe ta kaloj apo jo a eshte kjo gjendje e rende per mua dua te dije se ne qfar gjendje jam ju falemderoj shum nese ktheni pergjigjje

  1. Ankthi says:

    Oh edhe un jam njejt si ty bre njejt edhe un kam problem me mendimet e kqija me frymarrjen cdo dit dicka e re mom dhemb shum keq edhe un kam frik te dal pa familjaret apo shoqrin sepse mendoj se ndoshta do alavinosem ose ndoshta do me gjeje ndonje gje e keqe amo per vetvrasje asnjiher nuk mendoj edhe ti mos mendo largoje nga koka jote mundohu sa me shum tmeresh mr punt e shpis dil shetit neper gjelberim , komuniko me familjaret komshit apo shoqrin , mua njeher me kaloi isha ne gjermani amo kur u ktheva prej gjermanie perseri njejt kjo eshte ves amo shpresoj te na kalon sa mr shpejt se shum keq kam qef me qen e lumtur si me pare si krejt njerzit tjer cdo gje mendoj veq keq jam lodhur nga kjo gjendje vetem me qaet ,shpresoj ta kalojm te gjith kete gjendje por ti mos mendo gjera te tilla per vetvrasje se nuk eshte zgjidhje mundohu me largu vet , Gjitha tmirat

  2. ilda says:

    edhe une vuaj nga e njejta gje prej 14 Gushtit kur pata atakun e par te panikut … kam marr shum ilace nuk ndihem vetvetja por cdo dite zgjohem me shpresen se do kaloje mundohem te eci kryej aktivitet fizik kujtoj momente te jetes se meparshme kam ndryshuar dieten cdo dite i them vetes ashtu si erdhi do iki

Ju lutemi që komentet tuaja të jenë mbështetëse dhe jo gjykuese ndaj të tjerëve. Faqja administrohet, ndaj komentet postohen vetëm pas aprovimit nga administratori.

NJV