Aida Yzeiri says:

Përshëndetje Dario!
Të falenderojmë që na ke shkruar në faqen e Nuk Je Vetëm, duke ndarë historinë tënde bashkë
me vështirësitë, që ke kaluar, si edhe shqetësimet e tua.
Më vjen keq të dëgjoj se si bullizmi, që në vegjëli edhe deri në vitet universitare, ka pasur një
ndikim negativ duke të shkaktuar dhimbje edhe vuajtje, që me të drejtë në moshë të re, nuk është
e lehtë aspak për t’i përballuar.
Megjithatë nga ajo që shkruan kuptoj se ke qenë edhe i guximshëm për t’i përballur ata që të
bullizonin në universitet si edhe të bëjë zgjedhje të mira duke u larguar nga ambjente, ku mund të
bullizoheshe, Megjithëse jo për këdo, kjo mund të duket si diçka e madhe, është vërtet një arritje
që të thyhesh ciklin e pësimit dhe lëndimit nga bullizmi. Uroj, që edhe në të ardhmen, kjo të të
vijë e lehtë dhe të rikujtohesh se, nëse ja ke dal mbanë një herë, mund t’ja dalësh sërish.
Gjithashtu është e rëndësishme të kuptojmë, që të reagosh ndaj bullizmit apo dhunës, nuk bën
askënd një njeri më pak të mirë, çdo person ka të drejtat e kufijtë e vet dhe është e shëndetshme
që t’i mbrojë ato dhe veten në mënyrën e duhur sipas situatës.
Kuptoj, se në të njëjtën kohë, diçka tjetër që të ka lënduar është mungesa e shoqërisë dhe e të
ndjerit i pranuar nga të tjerët. Besoj se për personat e ndjeshëm, në përgjithësi është më e
vështirë që të krijojnë dhe të kenë shoqëri. Ndonjëherë kjo është edhe në varësi të rrethanave të
jetës, se më kë kemi shansin të njihemi. Ajo që ndihmon gjithsesi është që të mos stepemi, të
dalim pak nga zona e komfortit, që edhe të tjerët të mund të na njohin më mirë dhe në këto raste
shoqëria e krijuar bazohet në vlera më të thella.
Mund të shikosh mundësinë, që të përfshihesh në grupe sociale, kulturore apo sportive, ku mund
të kesh interes. Kjo mund të lehtësojë, që të njohësh persona, që kanë interesa më të ngjashmet
me të tuat, që mund të përbëjnë bazë për shoqëri të mëtejshme.
Kur thua se ke ngelur peng në Shqipëri, a e ke këtë ndjesi të lidhur me pjesën e papunësisë dhe të
qënit i varur deri diku financiaritsht nga familjarët e tu apo ndoshta nga dëshira për t’u larguar
dhe në një mënyrë për të lënë pas apo për t’ju larguar vuajtjeve e dhimbjeve, që ke kaluar këtu?
Shumë shqiptarë janë larguar nga Shqipëria, për një të ardhme më të mirë, që kryesisht nxitet nga
vështirësitë ekonomike. Nëse nxitja më e madhe megjithatë, të vjen nga dëshira për të harruar ato

që ke kaluar, do të thoja se është më e vëshirë, që të kesh një zgjidhje funksionale. Kjo pasi
vështirësitë personale dhe ndërpersonale, duke u larguar, mund të harrohen përkohësisht, por nuk
marrin një zgjidhje përfundimtare dhe herët a vonë sërish do duhet një përballje me to.
Të qënit i papunë dhe pa të ardhura personale sigurisht është një sfidë e zorshme, sidomos me
mbarimin e shkollës, ku pritshmëria është që të arrihet suksesi me gjetjen e një vendi pune.
Realiteti gjithsesi është më kompleks dhe i vështirë për shumë të rinj të sapo diplomuar. Do të
inkurajoja, që të vazhdoje me kërkimin e punës që ti dëshiron, por ndërkohë, nëse do të kesh një
pavarësi ekonomike edhe për të rivlerësuar, nëse mund të bësh një punë jo të profilit, qoftë edhe
part time.
Shqetësimi tjetër që ke ndarë, në lidhje me të parit e pornografisë, ndoshta nuk është dicka ideale
për seksualitetin, gjithsesi nuk duhen mohuar as impulset seksuale, që si qenie njerëzore kemi.
Prandaj do të ftoja që shprehjen “kjo është Hera e fundit” dhe ndalimin total, t’i rivlerësoje në
diçka më të realizueshme dhe jo totalisht mohuese. Varësia ndaj pornografisë, si çdo lloj varësie
nuk është e shëndetshme; një përqasje më graduale ndërkohë që shton aktivitete më përmbushëse
për ty, si praktikimi i një sporti, realizimi i diçkaje krijuese, apo hobi të tjera që mund të kesh,
mund të rezultojë më ndihmuese.
Po ashtu dashuria, të cilën do doje që të kishe, i jep ngjyra jetës. Të qënit mirë me veten ndihmon
që ta reflektosh edhe së jashtmi dhe të jesh më i hapur, kur të rastisësh të njohësh një person që
të pëlqen. Siç edhe ti e thua, janë disa gjëra që nuk janë nën kontrollin personal, në këto raste na
ndihmon që të mbajmë një qëndrim pozitiv dhe të bëjmë aq sa ne vetë kemi në dorë për të bërë.
Dario, do të thoja që bërja e kësaj liste tregon për një insight të mirë që ke ndaj vetes, të njohësh
problemet, vështirësitë e pikat e dobta është tashmë fillim i mbarë për të gjetur zgjidhjen.
Megjithatë duke parë vetëm vështirësitë, është e lehtë që të bëhemi edhe më të ndjeshëm, të
mbetemi të ngërthyera tek ato dhe të demoralizohemi.
Prandaj do të ftoja që përkah listës së problemeve të bëje edhe një listë të gjërave pozitive, që ke
arritur. Nga sa ke përshkruar, do të thoja disa prej tyre janë: vazhdimi i shkollimit, ndjekja e
terapisë, ndërhyrja kirurgjikale në nofull, ngritja ndaj bullizmit, kërkimi për përmirësim të
metejshëm, … besoj mund ta vazhdosh listën edhe me gjëra të tjera, që nuk ke patur mundësi t’i
shkruash këtu.
Dua ta mbyll duke ju referuar fjalisë tënde të fundit: Gjithsecili ka ditë e momente të mira e të
vështira, rëndësi ka të kuptojmë që në ditët e vështira është ok që ndonjëherë edhe të marrim një
pushim nga përballjet dhe të mos duam të bëjmë shumë, por njëkohësisht është thelbësore, siç
thua edhe ti, të kesh besim tek vetja. Me këtë qëndrim dhe ndjekjen e psikoterapisë, besoj je në
rrugën e duhur për të gjetur zgjidhjet, për të cilat je në kërkim.
Të uroj më të mirat!
Aida