Pershendetje!
Ka kohe qe e kam mbaruar shkollen,bachelor e master.
Nuk dua te hy detaje se eshte histori shume e gjate por qe ndryshe nga tjeret,
Skam pasur nje jete te mire arsimore,shpesh isha shenjester e pagjykimeve,bullizmit,perjashtimit dhe
Ofendimeve te shpeshta.
Tani shkolla ka mbaruar ,edhe 2 te aferm qe I kisha jane larguar kushurirat prej meje.Njera qe e doja shume, eshte rritur me mua eshte adoleshente 14 vjec po eshte pershtatur me shoqerin e shkolles,dhe me mua I ka prere lidhjet,
Sillet e keq,pi cigare ,flet me fjale te ndyra,ka pas lidhje me cuna e ngaqe e kam qortuar eshte larguar ,vjen shume rralle per interes kur do te kerkoj dicka nga vellai I’m ose nga une ndonse shtepit tona jane ngjitur dhe shume afer.
Nuk vjen me te me takoj,nuk kalon kohe me
mua,tjetra 24 vjec kishim jetuar 13 vite ne
nje shtepi po jeta na ndau ,se e ema I vdiq 2012 ,e mori I ati ne fshat ishte goc halle ,per shkak te injorimi qe mu be kur kisha nevoje qe ajo nuk me mbeshteti e besoi tjeret pa me degjuar mua,kuptova qe lidhja jone ishte shume e dobet lere pastaj qe mbaHeshe vec nga une ,vec une I thoja per te dal,e kontaktoja ajo hic.
Kuptova qe e njerezit qe doja e u kushtova kohe e rendesi sjam gje ne syt e tyre por thjesht nje numer me teper qe e donin sa te mbushnin kohen e interesat e veta.
Me vellain tim 24 vjec eshte ai jemj si dy te huaj ne 1 shtepi.
Nuk kemi fare muhabet se ai eshte krejt tip tjeter,do te rri me veten ,si pelqen te kete muhabete te thella,prinderit jane kohe tjeter e kane problemet e tyre e sdua ti mundoj,lere qe sbesoj te me kuptojne.
Dhe kam shume kohe ne vetemi totale,pa askend afer qe te ndaj mendimet e ndjenjat e mia,lere qe duhet te perballem e me shume kujtime te dhimbshme nga e shkuara qe seshte aspak gje e mire.
Shkolla me shkoi dem ,kudo qe kam trokitur me kane refuzuar per shkak te mungeses eksperiences ose e paragjykimeve se sjam e afte,gjitha ato lek,kohe e vuajtje te shkuara dem per hic gje.. Une kam pune online edhe e di do kem lek nese i perkushtohem,problemi eshte qe ndihem e zbrazet shpirterisht dhe rende nga ana psikologjike. Dhe tani nga vetmia,e shkuara e erret,percmimet e tjerve,mungesa e punes ne profesionin qe e doja e luftova aq shume ,dhe mungesa e kontaktit njerezor kam kaluar shume kriza ankthi e pasigurie me veten,nuk I shoh dobi jetes sime ,mendoj per vdekjen,ca her me shkojn ne mendoj shpesh her per vetvrasjen.
Me mban ne jete vec fakti qe prinderit do vuanin shume,po se di sa do zgjasi kjo .E sa mund te duroj ne kte gjendje.
Se skam mundesi ekonomike per momentin te paguaja psikologe po do shkoja terapi.
Se di ca kuptimi ti shoh jetes sime.
Ndonjeher them te vazhdoj sepse do kete akoma me shume ngjyra e njerez te rinj,pervoja te reja ,ndonjeher e shikoj si rrezik jeten shoqerore ngaqe mund te me kthehen njerez qe I ngjanim te shkuares e te ma bejn te veshtire me sjelljen e tyre te jeme e get dhe e permbushur.
Mendoj qe endrrat e mia jane perralla ne kte bote te keqe e te ftohte ku askush sdo tja dij per mua.