Pershendetje!
Une qe po ju shkruaj jam nje vajze 20 vjece .
E kam pasur ter kohen nevojen per nje psikolog por asnjeher nuk e kam mar mundimin per tu drejtuar tek nje i till, pasi ter jeten jam perpjekur ta perballoj vetem ose me miqt e mi gjendjen e temerrshme emocionale . Ne fakt dhuna ka qen e pranishme ne jeten time qe ne mosh shume te vogel . Jam rritur ne nje familje ku babai im dhunonte nenen time , ku vellai im i vogel nga pasojat e familjes u be nje tjeter dhunues . Jeta ka qen ter kohen e dhimbshme . Por, edhe me e dhimbshme u be ne momentin qe njoha “dhunuesin tim” . Edhe pse dhuna ne famijen time ishte e perhershme , babai im kurr nuk dhunoi ndaj meje. Por, njesoj sic veproi ai mbi nenen time, dikush tjeter veproi mbi mua . Ne moshen 16 vjecare si cdo adoleshente u njoha me djalin me “gangester” te zones. Ne ate koh mendoja se ishte dashuri me shikim te par . Por qe perfundoj nje vuajtje e pafundme . Pasi kaluan disa vite , dhe une ende vazhdoja ta ruaja virgjerin time , ai nuk mundi te priste vendimin tim per ta mar ate hap te “rendesishem” dhe veproi pa deshiren time . Ishte data 13 nentor , kur njeriu qe doja me perdhunoi dhe me mori nje pjes te trupit tim me dhune . Sa e veshtir qenka te jepesh me detyrim! Por, asgje smund te mbetesh me aq ! Isha pa perkrahjen e duhur nga miqte e mi te cilet edhe mund tme paragjykonin per faktin qe nuk isha me e virgjer , dhe keshtu bera nje pakt me veten time te vazhdoja te jetoja realitetin genjeshter sebashku me perdhunuesin tim . Mendoja se cdo femer virgjerin duhet tja dhuronte vec burrit te saj , nese do mbetesha vetem dhe jo e virgjer askush nuk do tme merte me per seriozisht. Ose te pakten keshtu me thoshte ai … Kaloi koha , akoma rendja pas tij dhe ai pas meje , por gjerat veshtirsoheshin dhe ai me dhunonte sa her ti jepej rasti . Isha thjesht nje femer qe i perkisja perdhunuesit tim te cilin vazhdoja ta doja. Kjo gjendje vazhdoj deri ne momentin qe u derdh kupa! Kaloi koh, u ndam, mora vendimin me te rendesishem , skishte me kthim pas ! Dhe keshtu u perpoqa te njoh nje tjeter person , kjo ndodhi ne vitin e par te univeristetit … Fillova ta doja me gjith zemer sepse beja ter kohen krahasimin me ishin tim , dhe ky me dukesh nje njeri i dashur dhe mbi te gjitha nje njeri qe kishte respekt per femren . Por , asgje nuk esht ashtu sic duket . Edhe pse ktij njeriu iu dhash me deshiren time te plote, asgje smund te mjaftonte . Pasi me lendoi aty ku kurr sma priste mendja , ai njesoj si ishi nisi tme godiste dhe qellonte ne debat e siper . Perpara 7 ditesh u perpoqa ti jepja fund jetes sime sepse kaq shum zhgenjime kan krijuar boshllekun me te pafundem qe ekziston. Por, miqte e mi me shpetuan ne momentin e duhur dhe asgje nuk ndodhi . Kam shum nevoj te kapercej cdo gje dhe te harroj cdo gje , por sa her perpiqem tja dal , jeta me pengon akoma me teper …. Do te doja shum tme ndihmonit psikologjikisht