MA. Almandina Guma says:

Përshëndetje e dashur
Faleminderit që na ke kontaktuar dhe ke adresuar te ne shqetësimin tënd.
Nga cfarë ke shkruar dhe mënyrën si e ke shkruar, e kuptoj dhe e ndjej që kjo është dicka e vështirë për ty.
Ti thua se e ke identifikuar burimin e gjithë kësaj, në një start në një marrëdhënie dhe komunikim me prindërit prej të cilëve ke pritur më shumë inkurajim dhe sjellje positive. Unë e kuptoj sa ndikuese e modeluese janë marrëdhëniet me prindërit si persona shumë domethënës në jetën tonë.
Duket nga ana tjeter që gjithë shqetësimi është përkthyer në problem me gjumin, mendime, stres dhe nervozizëm. Është e drejtë që gjithë presioni do shfaqet në një formë apo në tjetër por ndërkohë kjo tregon edhe që përballja me cfarë të shqetëson duket se është shmangëse.
Cështja thelbësore është që e e gjitha kjo jo vetëm ka ndikuar në besimin në vete dhe me sa duket kjo ka ndikuar akoma më negativisht sespe edhe ti vetë ndoshta ke një përqasje vet-kritikuese ndaj vetes. Duket se ti ke adoptuar në një lloj forme, të njëjtën përqasje ndaj vetes tënde. Ose cdo gjë që ka ndodhur, ka gjetur terren. Po e shkruaj këtë në formë të drejpërdrejtë pasi dua në fakt që të jesh kritike e kritikave që ndoshta I ke bërë ose duke I bërë vetes gjithashtu.
Ndërkohë kam edhe disa pyetje për ty:
●Ndërkohë, cfarë gjërash ke arrit ti në jetë? Për cfarë je krenare? Për cfarë e lavdëron ti veten? Si mund tu përgjigjesh këtyre pyetjeve dhe a ja njeh vetes meritat për gjërat që ke arritur?
Kjo është shumë e rëndësishme pasi do të ndihmojë ty ta shohësh veten në një panoramë më të gjerë dhe realiste, larg kurthit të përsëritjes së mendimeve negative .
●Gjithashtu, a ka dicka “të mirë” që mund të kesh marr nga e gjitha kjo situatë? Dicka që ke zbuluar te vetja dhe që të pëlqen?
●Nga ana tjetër, mund të thuash që sjellja e prindërve të tu ndaj teje ka qenë gjithmonë kështu apo ka patur raste që janë sjellë ndryshe nga cfarë thua? Për cfarë të kanë lavdëruar ty prindërit e tu? Cfarë të njohin të mirë? Jam e sigurtë që ka dicka të tillë.

Është mirë të jemi realist me të gjitha prespektivat e një cështje. Mendoj gjithashtu që është shumë e rëndëishme që ti të flasësh me prindërit për këtë gjë, mënyrën se si je ndjerë, për cfarë ke nevojë nga ata, se si ndikojnë fjalë apo komunikime të caktuara. Kjo kërkon të mirëkuptosh edhe prespektivën e tyre dhe ta adresosh si një dialog për të gjetur mënyrën për të
funksionuar në vijim dhe jo si formë faji a përgjegjësie.
Por kam besim që kjo do të ndihmojë ty shumë dhe të stërvis në disa aftësi për të vendosur kufinj, për të thënë JO ose për të kuptuar më drejt prespektivat.
Të lutem ki parasysh që ambjenti dhe njerëzit përreth do të ndikojnë te ne, por është përgjegjësia jonë të merremi me veten tonë, me vendosjen e kufinjve, me të kuptuarit e vetes dhe përqëndrimi edhe të gjërat tona pozitive dhe të forta?

Shpresoj se si start, përgjigjet e mia do të ndihmojnë, por je e ftuar të na shkruash sërish për mendime apo gjëra që do ti flasësh më tej,
Me respekt,
Almandina