Pershendetje dhe flm qe na jepni mundesin te shprehemi ne kete faqe ndihem shum e lodhur nga gjithcka ne kete jete dua te shkruaj historin time te vuajtjeve pasi ndihem shum keq shum vetem dhe shum kot dua vetem te vdes dhe ti jap fund kesaj dhimbje jam lind ne varferi ku me raste nuk kishim buk per te ngren po nk ishte ky problemi me i madh prinderit i kam te dy te semure nk mbaj mend asgje te bukur nga femijeria mbaj mend vetem mamin te qaje cdo nate dhe kur e pyesja pse qan me bertiste ndersa babi te heshte dhe te ike pastaj un rrija ul ne nje cep dhe nk ndihesha fare kto probleme vinin nga zenkat me njerezit e babit pavaresisht tjerave u bera nxenese e shkelqyer vetem kur lexoja ndihesha e qet harroja gjithcka u perkushtova me gjith shpirt ne mesime dit nat mbi libra po per shkak tedisa problemeve nk vashdova dot me shkollen kalova shum muaj depresion arrita tdal me ne fund po kuptova se sa gjera kisha humb isha ber tjeter njeri dhe ishte von per te rikuperuar nejse u fejova me shkuesi e dua shum te fejuarin esht ber motivi jetes time po problemi qendron te une te gjith njerezit qe me njohin me thon se jam e humbur si njeri e ngathet dhe e eger e vertet po nk e di cme ka ndodh kshu mua jam shum e mbyllur ne vete e kam shum te veshtir te shprehem me njerzit te shtepia e te fejuarit ndihem shum keq me duket sikur askush nuk me do te gjith me hedhin fjal dhe ven ne loje dhe un di fare te kthej pergjigje sic e meritojn edhe ne shtepine time nuk ndihem rehat pasi te gjith me thumbojn nk di ku te shkoi prandaj nk dua te jetoi me pasi nk kam me asnje vend ne kete bot ku te ndihem mir nk kam me besim te asnje vetem te i fejuari im i urrei te gjith jam ber shum nevrike dhe agresive nk duroi as nje mirmengjes dua vetem te mbyll syt as te shikoi as te degjoi me asgje po me vjen ndermend mami dhe i fejuari urrei te gjith pasi nk esht vetem faji im qe jam sot ne kete gjendje po traumave ne femijeri dhe i njerezve qe i shkaktuan ato mendoi se kto kohet e fundit po kaloi ne depresion perseri dua te dal nga kjo gjendje te behem femer e fort me karakter dhe vetbesim jo kjo e vdekur mes te gjalleve pa asnje deshir dhe motiv per jeten dua te ndryshoi jam perpjekur shum her me ndryshu po pas disa kohesh kthehem perseri aty ku isha e kam veshtir te heq dore nga te qenet deshtake dhe humbese po edhe ne momentet kur kam qen mir prap nk kAm qen aty ku dua prap vetem kam hesht psh kur jam ne nje grup dhe diskutohet nje teme e caktuar mendimet e mia edhe pse mund te jen me te sakta se te tjerve nk mundem dot ti shprehh e kam teper tveshtir nk e di pse per momentin mduken te kota dhe te panevojshme mduket sikur askush nk do ti kushtoi rendesi dhe askujt nk i intereson dua te di a ka ndonje menyr per ta hequr vesin e heshtjes flm nese pergjigjeni