MA. Almandina Guma says:

Përshëndetje e Dashur,

Faleminderit që na besove ndjenjat e tua të shprehura në një letër kaq të gjatë e të detajuar që mendoj që ka qenë e domosdoshme për ty të na i shkruarsh, për të shprehur veten, ngarkesën e madhe emocionale, por edhe për të kuptuar veten dhe ndjenjat aktuale sidomos ndaj prindërve.
Historia jote tregon një lëngatë shumë të madhe e të gjatë emocionale, shpirtërore, relacionale, episode të formave të dhunës, ndjesish te forta dhimbjeje, inati e konfliktesh.
E kuptoj dhe e ndjej dhimbjen tënde e vështirësinë që përvec dhunës, ke vuajtur në thelb sensin e mospranimit e mosmbështetjes nga prindërit, nga ata që duhet të jenë mbështetësit e rritësit tanë kryesorë në jetë. Është shumë e vështirë për një fëmijë të kuptoj e të menaxhoj të gjithë këtë.

Përgjigjen time dua ta filloj në radhë të parë duke të përgëzuar për qëllimet që ke vënë vetes, për të dal nga situatat e jetës tënde duke parë zgjidhje konkrete për jetën, për potencialin që ke, gjërat që do të realizosh, rezultatet në mësimet, por edhe duke të përgëzuar për guximin që ke patur në rastet që hapur e je përpjekur për veten tënde duke kërkuar ndihmë nga babai yt, duke kërkuar ndihmë te të tjerë, sado të pakta të kenë qënë ato. E kuptoj që ky rrugëtim ka qenë aq i errët, sa nga dëshira për t’ju larguar realitetit e për tu shkëputur ndaj tij e dhimbjes, ke menduar sic edhe thua që ke dash të ikësh nga kjo botë.

Në letrën tënde ti na shprehesh shumë hapur, drejtpërdrejt e me guxim shpreh gjithë ndjenjat që ke, inatin, urrejtjen ndaj nënës tënde, dashurinë për babain që të ka mbrojtur por nga i cili mbase ke pritur edhe më shumë (duke më lejuar të supozoj e të guxoj në rast se po e kuptoj drejt e me mirëkuptimin tënd).
Në letrën tënde, nuk na drejtohesh me një kërkesë konkrete për përgjigje. Të paktën nuk është artikuluar qartë si kërkesë ndaj nesh, por më vjen mirë që u shprehe me ne, pasi për nga natyra e shqetësimeve e ndjesive që ke patur, ke nevojën të flasësh e të kuptosh më shumë dhe ta rekomandoj që këtë gjë të vazhdosh ta bësh edhe më tej.

Gjithashtu, do të më lejosh në këtë mënyrëë që edhe unë të të shkruaj gjatë e drejtpërdrejtë.

Histori e ngjarje të tilla lënë gjurmë në mendje, trup e në zemër. Mbi të gjitha na bëjnë të përjetojmë konflikte shumë të forta mendore, emocionale, apo ndjesi ambivalente me figurat kryesore në jetën tonë sic janë prindërit dhe është shumë ok që të provosh ndjesitë e forta që je duke provuar tani. Edhe trishtimi në këto raste është pjesë e rrugëtimit për të dal, prandaj qarjet apo lëshimet e vetes na nevojiten si formë clirimi e shpërthimi.

Ndonjëherë, histori të tilla jete, vënë edhe në dyshim se si do të jemi ne vetë ne të ardhmen, në rast se do të mbartim me vete elementë të tilla apo do të dimë të sillemi e të jemi ndryshe. Aq më tëpër ajo që me duket më e rëndësishme për ty tani, është si të merresh me gjithë këto ndjesi që ke për momentin të cilat janë shumë të forta.
Konflikti ndaj nënës tënde vazhdon të jetë i gjallë dhe një luftë e hapur deri në momentin që nevojitet të zgjidhet shëndetshëm e pranueshëm për ty.

Nuk e di se cfarë e ka shkaktuar gjithë këtë formë dhune e prindërimi të keq dhunues e abuzues të nënës tënde ndaj teje e vëllait.
Mendoj që marrëdhëniet me prindërit janë gjithmonë komplekse e dinamike. Ndodh që prindërit në rolin e tyre të prindërimit, të sjellin anët e tyre jo të mira, problematika të akumuluara, vulnerabilitet e projektim.Në thelb gjithë dhuna e ushtruar është një akt pafuqie e dobësie. Nuk përbën shenjë force e fuqie.

Në qoftë se nëna jote nuk do të interesonte, atëherë do të ishe indiferente, por në fakt nuk je, ti provon urrejtje dhe urrejtja është fluks emocionesh dinamike që tregojnë që ka në thelb akoma një konflikt të pazgjidhur mes jush apo dicka që vlon akoma brenda teje.
Urrejtja gjithashtu gërryen, prodhon mendime, riciklon dhimbjen por ndodh shpesh që ne kemi nevojë të provojmë e të rrimë disa kohë me ndjesi të tilla dhe është normale ti provojmë e ti mbajmë.
Por unë kam disa pyetje lidhur me këtë e cfarë ësthë që ty të shqetëson tani në gjithë këtë.
Nuk e mban dot peshën e urrejtjes? Nuk je gati për të kuptuar apo për ta lënë të gjithën të shkoj? Ke frikë nga urrejtja jote? Nuk je gati për të folur me të e për të kuptuar?

Kur të jesh gati për biseda të tilla, përpiqu të paktën të dish e të kuptosh nga se ka ardhur e gjitha kjo, cfarë e orientonte nënën tënde drejt dhunës ndaj fëmijëve . Të njohurit e të vërtetës, por edhe të kuptuarit e vulnerabilitetit të tjetrit na bëjnë shumë më mirë. Të paktën është një përpjekje për të kuptuar e për të falur në momentin e duhur e kur të jesh gati për këtë gjë.

Në raste historish të tilla ku përjetohet dhunë kaq e madhe, ndodh që të te personi të kultivohen frikëra të vazhdueshme, të preket vetbesimi e vetvlerësimi i personit/ fëmijës, dhe me pasoja të të ndjerit i papranuar apo I padashur. Më lejo të të pyes në rast se ke frikë akoma prej ndonjërës këtyre që unë të përmenda?
Në rast se përgjigja është po, është e nevojshme që ti të kuptosh dhe të merresh me ndjenjat e tua. Në këtë rast, unë do të këshilloja të vazhdoje të flisje me një profesionist sipas mundësisë që ke për të shprehur e nxjerrë më qartë gjithë emocionet e mendimet që ke si dhe për të kuptuar veten apo se si mund të clirohesh shëndetshëm prej tyre në mënyrë që jeta jote në të ardhmen mos ta mbaj peshën e kësaj që ka ndodhur.

Me c’kuptoj nga letra, më vjen mirë që babai ka qenë mbështetës e person te i cili mund të konfidohesh apo të kërkosh ndihmë. Besoj se mbase ka qenë e vështirë ti kërkosh më shpesh ndihmë e mbështetje atij ndaj frikës së nënës dhe cfarë ajo do bënte ty më pas. Gjithsesi ajo që është shenjë e mirë e që të ka ndihmuar e të ka dhënë shpresë, pikërisht në momente kritike

Unë do të rekomandoja gjithashtu të flisje edhe me babain për mënyrën si ndihesh, si je aktualisht, të stabilizosh me të komunikim. Duket qartë që ti ke nevojë të flasësh, të kuptohesh e të lëshosh apo të ndash peshën e së gjithës. Nuk është cështja të flitet me fajësi e përgjegjësi por është momenti të mendohet për veten e si të clirohesh nga ndjesi negative, por edhe të pranohesh në atë që është familja jote.

Me këtë dua të them të marrësh kohën tënde të nevojshme dhe pa i bërë presion vetes e ndërkohë të investosh te vetja jote e gjërat që dëshiron të bësh, pasi edhe eksperienca aktuale të ka tregaur që ja ke dal mbanë dhe për këtë duhet të jesh krenare për veten

Uroj që përgjigja ime të ketë sqaruar apo hedhur dritë për atë që ke dashur.

Të uroj gjithë të mirat dhe je e mirëpritur të na shkruash sa herë që dëshiron,
Me respekt,