Pershendetje, jam maturante kete vit, perpos streseve te mesimeve dicka tjeter qe kam filluar ta ndjej shume eshte se sa neglizhent jane prinderit e mi. Babi im ka kaluar nje femijeri jo te mire, babai(pra gjyshi) tij ka qen abuzues dhe neglizhent gjithashtu, ska pasur asnjeher mbeshtetje nga ai gje qe mendoj qe e ben dhe ate te tille. Qe ne moshe te vogel babi ka pasur marredhenie jashtmartesore ne dijeni te mamit tim, kjo gje mamin tim e nervozonte shum por se di pse asnjeher nuk ka gjetur zgjidhje si psh divorcin. Vetem jane zene gjat gjith jetes tone, shumicen e rasteve ziheshin ,mami ikte nga shpia, vinte prap dhe te nesermen ne raport me babin bente sikur skishte ndodhur asnje gje dhe ne vetem na shfrynte nervat, une kam nje moter dy vite me te madhe dhe gjithmone kur kemi qene te vogla vetem na rrihte ose ka diferenconte nga motra. Gjithmone kur zihej me babin na rrihte ne ndersa tani qe jemi rritur ka shum raste qe nuk na flet fare sikur ja kam un fajin qe babi e tradhton ose ka dhe raste qe te kthehet shum keq si psh nje dit me pyeti a isha nisur per ne shkolle dhe i thashe pp dhe me tha ik zhduku. Nderkoh qe nuk i kisha bere asnjegje sepse un kam qene gjithmone e urte nuk kam krijuar ndonjehere debate ne familje, ndryshe nga motra ime qe gjithmon e ka kuptuar sjelljen e tyre dhe ka reaguar. Kete gje kam filluar ta kuptoj dhe une tani ka shum raste qe mami sben fare per te ngren me justifikimin qe ne jemi te rritura mjaftueshem dhe mund te gatuajme vet. Ndihem shum e stresuar sepse kohen me te madhe e kaloj ne dhome dhe gjithmon kur mundohem tkaloj pak momente pran tyre bejn dicka dhe shperthej ne lot direkt si tani qe po e shkruaj kete gje, kam shum nevoj te shprehem me dike, kam nje te dashur dhe dy shoqe “te ngushta”. Shoqe te ngushta ju thencin sepse jan thjesht per tkalu cik koh dhe asigje me shum. Kam dhe kte te dashurin pastaj qe e kam 6 vite me te madh, po bej nja i vit me ate. Po esht shum i mir, me degjon e degjoj po prap ndihem sikur sme kupton fare gjithmon kur i shprehem me thot “ske ca te besh kshu esht jeta” , me nji fjal nuk me ndihmon fare. Ndihem sikur kam shum per te then po nderkoh sdi ca te them ne fillim. Se di fare per ca shkolle tlart do vazhdoj, sjam shum nxense e mir kam probleme me perqendrimin ndonjher me duket vetja injorante sikur sthith fare. Mduket sikur jm shum von per tu permirsuar ne mesime. Gjith kjo perkeqsohet kur i tregoj prinderve notat dhe ato slen fjal pa mthen, qe e vogel mkan rritur me frymen qe puno qe tbehesh dikushi. Ndihem shum keq me diket sikur kam nje zinxhir qe me
Pengon te bej cadolloj gjeje. Kam rene nga pesha, pertoj te ha, e ndjej qe me ka rene imuniteti kam filluar te semurem ose te jem pre e infeksioneve shum shpesh. Nuk e di ca zgjidhje ti jap.
Dua shum te mesoj po me mungon vullneti ka dhe raste qe me merret goja ose i ngaterroj fjalet, se di ca po ndodh me mua. Nuk esht se dua te qahem dhe e di qe ka dhe me keq por po ndjej shum ndryshime tek vetja kam nje stres te papar sidomos ne lidhje me te ardhmen time. Se di fare ca do bej