Pershendetje.Do ju lutesha shume qe te me kthenit nje pergjigje.Ndihem kaq keq prej shume kohesh.Urrej te jetoj.Nuk mbaj mend kur kam qeshur per here te fundit.As nuk mbaj mend kur dikush te me kete then nje gje te mire.Po ua sqaroj vetem e jeten time sa me hollesisht te mundem.Qe ti ndihmoj ekspertet te me kuptojn.
Un kam pasur nje adoleshenc dhe femijeri shum te veshtir.Pervecese shum e semur ne familjen time jam rritur mes shume ofendimesh dhe sherresh.Nga shoqeria kam pas qene w share ,e perbuzur,e injoruar,e paperfillur e nenvleresuar,e tallur.Sidomos gjimnazi njeher ka qene ferr.Ishte erresir e vertet.Ne ate koh demtova dhe veten.Tani jam ne vit te dyt fakultet.Nuk esht se aty jan kafshe si ne gjimnaz njerzit por prap shoqeri te vertet nuk kam as aty.Jam zhgenjyer shum nga njerzit edhe nga familja njeher.Prinderit e mi jas 8vjecaren skan mbaruar mir ,dhe mua kurr sme kane trajtuar si duhet.Me vllain nuk esht se kemi lidhje te afruara.Si ai dhe un kemi tipa te mbyllur e zor e kuptojm njeri tjetrin.Familjaret esht se Nuk i urrej po as nuk i dua.Shum hidherime me kan sjell e ata.Kam dhe probleme tjera.
Perpiqem te afrohem me njerzit por ata mi keqkuptojne fjalet dhe qellimet.Isha ne shpi me qera keto kohet e fundit me ca vajza.Un mundohesha mir per ato po njera kishte shum inate kunder meje.Njerzit me kthehen shum eger dhe ashper nese un kam ankesa per ato kur i them po ndjenjat e mia nuk i kuptojne kur merzitem nga veprimet e tyre.Ka pasur shum raste qe jam trajtuar si e keqe, e trash.Ca goca te klases as ne rrug sme flasin.Jam fyer nga menyra nga me te ndryshmet.Dhe tani kam ndryshuar,pothuajse nuk flas fare,nuk shprehem per asgje,kam frik te rri mes tjereve sidomos me te panjuhur trembem mos ndodh dicka qe do me lendoj.Nje pedagog me tha pse nuk pergjigjem me si me pare po edhe atij si shpjegova gje,ca te klases me kan then qe jam shum tip e ftohte e mbyllur,misterioze,nuk qesh dhe sdi te flas.E verteta esht qe nuk dua te lendohem me.Dhe ska dite qe nuk e vuaj kete gje.E shkuara me shkaterron.Familja po ashtu,dobesit e mia po ashtu.Nuk kam shoqeri fare.Maksimumi nje muhabet ose pershendetje me te klases.Jam nenpesh.Jam e semur nga nje semundje ne frymmarrje.Jam e dobet,ndihem e paafte e shemtuar,idiote.Asnjeher sjam lidhur ne jeten time,djemte njeher afrohen vetem po pate trup te mir.Urrej kur me thon qe jam e bukur dhe e zgjuar.Jan njerez te shtirur.Urrej kete lloj jete.Kam bere kaq shume per kedo dhe jo vetem skam mar mir po kam mar e keq.Jam e vetmuar e pasigurt per te ardhmen,qaj shpesh per cdo gje negative qe me ndodh e perjetoj shum rend.Kam provuar te jem dhe vajz e keqe,te shaj,te lendoj,te perjashtoj,te merzis,te bej per te qar dike,te refuzoj,
ashtu si ma benin mua po as ashtu se kam mbrojtur dot veten.Me shum jam ven poshte.Jo vetem kjo po ndihem kaq e pakuptuar dhe e padobishme.Jam e para qe dua te rregulloj dike qe esht i merzitur po te tjeret vetem me lendojn me veprime.Spo di si ta shtyj as ca te bej.Ju lutem me thoni.